Świat jest kulą: im dalej płyniecie, tym bliżej jesteście domu.

 Zakochany człowiek staje się samolubny i zaślepiony.

 Jakie wszystko staje się proste, gdy się patrzy z daleka, pomija się szczegóły i nic się o nich nie wie.

 Oddaliłam się z triumfującym kwikiem w duszy.

 Bądź jak woda – przystosowuje się do każdego naczynia, a może zniszczyć skałę.

 Czasami mnie diabeł kusi, by uwierzyć w Boga.

 Czerpałyśmy z naszej beznadziejnej walki niespodziewaną radość.

 Czy ja naprawdę potrzebuję męża, żeby być nieszczęśliwą? Sama mogę to sobie zapewnić.

 Życie to pociąg, który nie przystaje na żadnej stacji. Albo wsiada się w biegu, albo się patrzy, jak przejeżdża obok, a nie ma większej tragedii jak stacja widmo.

 Nigdy nie patrz na nikogo z góry!
Chyba, że pomagasz mu wstać.

 Po prostu zrób to najlepiej, jak potrafisz... reszta przyjdzie sama.