Nie wiedziałem, że słowa mogą być tak ciężkie.

 Wszystkie aspekty ludzkiej natury powinny być nie tylko mile widziane, ale witane z radością czy wręcz celebrowane. Już dość walki o przetrwanie. Nadszedł czas radości i tańca. Wszystko, czym jesteśmy, jest piękne. Nie tylko się z tym pogódźmy, ale dostrzeżmy jakie to fantastyczne i niezwykłe.

 Oto smutna prawda: cierpienie uszlachetnia.

 Nie chciało mi się już tam być, w ogóle nie chciało mi się już być, ale tam w zajebistej szczególności.

 Bez przeszłości nie ma przyszłości.

 Prawda jest jak tlen, otrzymasz zbyt wiele i się rozchorujesz.

 Nawet stojąc w miejscu, można zabłądzić.

 Złudne nadzieje są bardziej niebezpieczne od strachu.

 Nie każde złoto jasno błyszczy,
Nie każdy błądzi, kto wędruję,
Nie każdą siłę starość zniszczy.
Korzeni w głębi lód nie skuję
Z popiołów strzelą znów ogniska
I mrok rozświetlą błyskawice.
Złamany miecz swą moc odzyska,
Król tułacz wróci na stolicę.

 Poszukiwali krętej drogi, która omijałaby prostą prawdę. Prawdę o tym, że przyszłość jest nieznana, że nie istnieje przeznaczenie ani żadna żylasta dłoń, wyciągająca się ku naszemu życiu; że jest tylko to, co się zdarzyło, oraz my, przyglądający się temu.

 Kiedy szczęście do ciebie zawita, pozwól mu usiąść.