Zbyt często ludzkie życie rozpoczyna się i kończy pozbawione radości ...

 Oto paradoks straty: jak coś, czego już nie ma, tak bardzo może nam ciążyć?

 Im szczerzej komuś pomagasz, tym z biegiem czasu będziesz coraz gorzej przez niego traktowany...

 Wszyscy robimy te same błędy.
Uciekamy od naszych demonów,
zamiast nauczyć się z nimi żyć.

 Życie nie jest tym, co nam się przydarza, lecz tym, jak na to zareagujemy.

 Każdy z nas dostaje ciężar na miarę swoich możliwości.

 Niektóre rzeczy się po prostu dzieją i już. Jak nic nie da się zrobić, to po co się denerwować? Lepiej przeczekać.

 Z tobą choćby pomilczeć
Jakże jest ciekawie
Gdy siedzisz cała piękna
Przy swej małej kawie
I podnosisz filiżankę
Nie nazbyt wysoko
Jakbyś chciała sprawdzić
Czy jest jeszcze po co
Włosy twe kochane
Oczy twe kawowe
Jakże cię podziwiam
W tej cichej rozmowie.

 Prosty plan zawsze ma większe szanse powodzenia, jako że mniej w nim niuansów, o które wszystko może się rozbić.

 Być aktorem? Nie! Być rolą!

 Bądźmy dobrej myśli, ale gotowi na najgorsze.