Zakochany człowiek staje się samolubny i zaślepiony.

 (...) mężczyzną należy mówić tylko tyle, ile muszą wiedzieć.

 Michał: Zawsze będziesz moją córką. Zrobię dla Ciebie wszystko...
Michalina: Nie trzeba wszystko...
Michał: Tylko co...?
Michalina: Tylko mnie kochaj.

 I proszę, oto miałem przed sobą obiekt, w którego istnienie wielu ludzi po prostu nie wierzy: mózg prawnika.

 Nieposkromiona ludzkość jest niczym plaga, nowotwór...

 Cokolwiek się zrobiło, nieważne jak dawno temu, nawet jeśli się całkiem o tym zapomniało, zawsze trzeba za to zapłacić.

 Jeśli nienormalne trwa dostatecznie długo, staje się normalnym.

 (...) nieustanna dyscyplina w stosunku do siebie jest warunkiem codziennego postępu, nieustanne porządkowanie nie tylko własnego umysłu, ale także wszystkich powszednich, drobnych i najdrobniejszych spraw.

 Nadzieja jest kieszenią pełną możliwości.

 O tym co się widzi, decyduje wnętrze tego, który patrzy.

 To wielka odpowiedzialność, zacząć książkę.