(...) wciąż jeszcze wierzę w wewnętrzną dobroć ludzi.

 Na horyzoncie zawsze czeka nas coś niemiłego.

 Bogactwo jest powszechne, mądrość niezwykle rzadka.

 Szczypta Ciebie weszła we mnie i zatruła mnie na zawsze...

 Szli obok siebie - dwa niezależne kontynenty doświadczeń i uczuć - niezdolni się porozumieć.

 Strach wszystko zabija: rozum, serce, a zwłaszcza fantazję.

 Ty naprawdę jesteś obłąkany.

 Trzeba zrozumieć, co się traci, żeby
strata w pełni do nas dotarła.

 Okłamujemy sami siebie i siebie wzajemnie.

 Czas to kartoteka z nieskończenie wieloma fiszkami.

 Nadzieję powinno się malować na żółto, kolorem słońca, które tak rzadko oglądaliśmy.