(...) wciąż jeszcze wierzę w wewnętrzną dobroć ludzi.

 Zawsze są powody do zabicia człowieka. Nie sposób za to udowodnić, że powinien żyć.

 Czemu sam dźwięk jego imienia nadal powodował ukłucie bólu?

 Nie oczekuj zbyt wiele, a się nie rozczarujesz.

 Nic na zewnątrz nie może być gorsze od tego, co dzieje się w mojej głowie.

 Było jej tylko przykro, że dziwny splot wydarzeń odmienił jej serce
i że uczucie, które się w nim zalęgło,
musiało zostać zduszone
przez absurdalny
wybryk losu.

 Daj komuś ogień, a będzie mu ciepło przez jeden dzień, ale wrzuć go do ognia, a będzie mu ciepło do końca życia.

 Nie nauczysz się pływać na kuchennej podłodze.

 A potem mnie pierwszy raz czułością swoją oszołomił i dbać o mnie zaczął. I się o mnie troszczyć. I moimi zmartwieniami się zamartwiać. I moim śmiechem się śmiać.I moim smutkiem smucić. I moimi lękami bać. I moimi pragnieniami pragnąć.

 Pamięć to coś naprawdę dziwnego. Szufladki ma wypchane kompletnie nieprzydatnymi, bezsensownymi rzeczami. A człowiek zapomina jedną po drugiej te ważne, naprawdę potrzebne.

 Czasami na kłamstwach można polegać bardziej niż na prawdzie...