Mam wrażenie, że poranki klaszczą. Żeby mnie obudzić.

 Nie bądźmy nigdy tłumem. Nie krzyczmy, kiedy krzyczą inni.

 Ciasno w głowie, przestronno w gębie.

 Bolą mnie różne nienazwane.

 Miłość to nie wisienka w czekoladzie, którą się nadgryza i odkłada do pudełka.

 Przyznajmy to sobie szczerze – każda z nas setki razy robiła dobrą minę do złej gry – żeby kogoś nie urazić, nie zniechęcić do siebie, nie przestraszyć. Nie obciążać swoimi problemami, nie zwracać na siebie uwagi. Ale pamiętaj – też masz prawo nie wyrabiać. Nie mieć siły. Mieć dość. Masz prawo do chwili słabości. Do tego, żeby Cię ktoś przytulił, zamiast ponownie strzelić Ci w twarz.

 Tak wiele mnie nauczyła. I nadal uczy mnie tak wiele. Nauczyła mnie kwestionować. I nigdy nie żałować…

 Świat jest pełen zbiegów okoliczności.

 Całe życie chciałem dotrzeć do miejsca, z którego nie chciałbym wracać.

 W miłości nie wolno obawiać się ryzyka. Od tysięcy lat ludzie poszukują się i odnajdują.

 Rozsądnie jest wiedzieć tyle, ile się da, ale jeszcze rozsądniej jest utrzymywać innych w niewiedzy co do własnej wiedzy.