Czas leczy wszystko, pomyślałem, wszystko oprócz prawdy.

 Odważni nie żyją wiecznie, ale tchórze nie żyją wcale.

 "Ludzie sypiają ze sobą, nic ekscytującego. Zdjąć przed kimś ubrania i położyć się na kimś, pod kimś lub obok kogoś to żaden wyczyn, żadna przygoda. Przygoda następuje później, jeśli zdejmiesz przed kimś skórę i mięśnie i ktoś zobaczy twój słaby punkt, żarzącą się w środku małą lampkę, latareczkę na wysokości splotu słonecznego, kryptonit, weźmie go w palce, ostrożnie, jak perłę, i zrobi z nim coś głupiego, włoży do ust, połknie, podrzuci do góry, zgubi. I potem, dużo później zostaniesz sam, z dziurą jak po kuli, i możesz wlać w tą dziurę dużo, bardzo dużo mnóstwo cudzych ciał, substancji i głosów, ale nie wypełnisz, nie zamkniesz, nie zabetonujesz, nie ma chuja."

 To niemożliwe, a co więcej - nieprawdopodobne.

 Zaloty są jak tango: czysty
absurd i same esy-floresy.

 Bierz nogi za pas, póki jeszcze czas.

 Kupiła bilet. Kiedy światła pociągu ukazały się w tunelu, skoczyła.

 Ludzie patrzyli z daleka, bo z daleka łatwiej patrzeć na taką rozpacz.

 Wiesz, co mówią o nadziei. Nadzieja rodzi wieczną nędzę.

 Nie wiem jak udało nam się tak oddalić. Chyba jeszcze wczoraj mogliśmy coś ocalić.

 
Nie przyjmuję wsparcia od tych, którzy moją ojczyznę znieważają.