Ludzie, którzy nie mają własnego życia, zawsze muszą wściubiać nos ...

 Prawo nie może być prawem, jeśli nie ma za sobą siły przymusu.

 Trzeba uprawiać nasz ogródek.

 Gdy zbliża się śmierć, wszystkie stworzenia okazują się zdolne do przemocy.

 [...] bałem się pogryzienia przez chorą na wściekliznę rzeczywistość, strzaskania iluzji, romantyzmu utopionego w ostatnich złotówkach, dylematach - cola czy chleb.

 Czas, im bardziej jest pusty, tym szybciej płynie. Życie pozbawione znaczenia przemyka obok, jak pociąg niezatrzymujący się na stacji.

 Jutro, gdy słońce skryje się za widnokręgiem, a na niebie zabłyśnie księżyc, będę martwy.

 Nie mam siły na zabawę w miłość.

 Jak się nie ma celu, wszystko się rozlatuje, rozłazi. Trzeba mieć dokąd iść.

 Możemy zaprzeczyć, że mieliśmy przeszłość,
ale nie możemy uciec przed jej bólem,
bo przeszłość jest jak mówiący cień,
który zawsze dotrzymuje nam kroku,
idzie z nami aż po grób.

 Przeszłość jest po to,
żeby się z niej uczyć,
a nie po to, żeby nią żyć.