Tacy młodzi - powiedział w końcu - a z tak ...

 Tak żyć nie można, nie wolno, a żyje się jednak - to straszne.

 Świat jest tak twardy, iż człowiek musi mieć dwóch ojców, żeby się nim opiekowali, i dlatego ma ojca chrzestnego.

 Łatwiej przeniknąć świat niż samego siebie.

 Myślała o tym, że spotkała – zupełnie przypadkowo – niezwykłego człowieka. Że chciałaby, aby był na zawsze. Na wieczność. Czuła się przy nim tak wyróżniona i tak jedyna jak przy nikim na świecie.

 Kto się zwierza boi, niech do lasu nie chodzi.

 Tak długo, jak jesteśmy ludźmi, tak długo będziemy się mylić.

 Śnieg ukryje krew i kości, zasypie grzechy i cnoty miłosierną powłoką krystalicznej białej niewinności.

 I nie wierzę, że nie żyjesz.
Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.

 Chodzi o to, że musi coś przecież istnieć. Jakaś granica, za którą nie wolno przejść,
za którą przestaje się być sobą.

 Wiesz, Prosiaczku...miłość jest wtedy, kiedy kogoś lubimy... za bardzo.