Nie pozwól, by otoczenie zmieniło twoją naturę. Znajdź siebie i ...

 Ból powoli ustępował, lecz pozostała tęsknota. Przed nią nie było ucieczki.

 Gdy szloch przeszedł w pochlipywanie, przywołała chusteczkę i wcisnęła mu w dłoń. Zrobiłaby dla Sadiego wiele, ale prędzej szlag ją trafi, niż wytrze mu nos.

 Bohaterowie mają to do siebie, że ich moc wzrasta w miarę powtarzania opowieści.

 Nie tak miało być, chcieliśmy dziś żyć i iść przed siebie z uśmiechem.

 Bo ja jestem kolekcjonerem wyzwań, rzeczy, które się wydarzą i nie przywiązuję wagi do spraw, które minęły. Mam słabą pamięć.

 Opowieść to mapa, która stała się terenem.

 Mówią, że nieszczęścia chodzą parami, ale ja należę do nieszczęść najlepiej czujących się w samotności.

 Życie jest jak piosenka. Choć czasem ze zdartej płyty.

 Życia nie można po prostu przeżyć. Jeśli się je tylko przeżywa, to się przegrywa.

 Tchórze nie są zapisywani w historii świata.