Należę do mojej ukochanej, a moja ukochana należy do mnie.

 Trzeba jednak pić do dna, by dojść do dna swej duszy.

 Świat jest sceną, na której leci wciąż ta sama sztuka, a tylko aktorzy się zmieniają.

 Nigdy nie widziano pniaka, nawet żywego, z którego odrodziłoby się całe drzewo.

 Opłakuję coś, czego nigdy nie miałam. Co za absurd. Rozpacz z powodu przeklętych nadziei, przeklętych marzeń i oczekiwań.

 Piękno to strach. Cokolwiek nazywamy pięknym, boimy się tego.

 Zanim ruszysz naprzód, musisz spojrzeć wstecz.

 Dlaczego wszystko obraca się przeciwko mnie?
Bo sama jestem przeciwko sobie.
Niszczę się systematycznie, nie daję sobie żadnej szansy.
Dokonuję okrutnego mordu na sobie.

 Samotność utkana jest ze wspomnień.

 Straszna jest nie sama śmierć. Straszne jest jej oczekiwanie.

 To dziwne, jak świat może przesunąć się na osi i wszystko, w co się wierzyło zmienić całkowicie w mgnieniu oka.