Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać.
Taka samotność jest straszna, bo człowiek
uciekając od miłości, ucieka od samego życia.
Zamyka się w sobie.
Lepiej jest sto łez otrzeć jak jedną wycisnąć.
Jedni mają życie, inni mają muzykę.
Nie ma większego potwora niż rozum.
Płakać trzeba w spokoju. Tylko wtedy ma się z tego radość.
Świat rzeczywisty jest o wiele mniejszy niż świat wyobraźni.
Naród, który traci pamięć, traci sumienie.
Wszystkie kobiety są młode, ale niektóre młodsze.
Żeby wiedzieć, że nie jest się bystrym, trzeba mieć pewne minimum inteligencji.
Nas nie ma co żałować. Zupełnie dobrze obejdzie się bez nas ludzkość.
A może był to strach przed świadomością?
