Są tacy, którzy uciekają od cierpienia miłości. Kochali, zawiedli się i nie chcą już nikogo kochać, nikomu służyć, nikomu pomagać.
Taka samotność jest straszna, bo człowiek
uciekając od miłości, ucieka od samego życia.
Zamyka się w sobie.
Jutro nie istnieje, dopóki nie nadejdzie.
Od tamtej pory przekonałem się wielokrotnie, że rozpacz i przerażenie są zaraźliwe.
Nigdy nie wiemy, do czego jesteśmy zdolni, póki nie spróbujemy.
Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy.
Niektóre rzeczy po prostu się zdarzają. Wbrew intencją.
WRÓBLE ZNÓW FRUWAJĄ
Żeby idea stała się ciałem, trzeba ją podlewać szmalem.
Najgorzej jest być samotnym.
O miłości wiemy niewiele. Z miłością jest jak z gruszką. Gruszka jest słodka i ma kształt. Spróbujcie zdefiniować kształt gruszki.
Trzeba być cierpliwym,
a wszystko się zmieni na lepsze.
