Wielki płomień rodzi się z małej iskry.

 Czasami musimy ludzi ranić, by się nie rozpaść. Ale musimy robić to z miłością i tyle.

 Patrzyłam na nich wszystkich śmiejących się, beztroskich i melancholia powoli wkradała się w moje myśli.

 Złośliwość jest zawsze czyimś kosztem.

 Kochać człowieka, to znaczy mieć czas, nie śpieszyć się, być obecnym dla niego.

 Nawet jeśli ona była jedynie ideą, ta idea mnie pokrzepiała.

 Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.

 Dzieci rodzą się powoli. Kwiaty też wolno rosną.

 Jeśli wybierzesz życie, wybierzesz także śmierć.

 Jej ciche „dzień dobry” zabrzmiało jak „przepraszam, że żyję”.

 Sztuka pisania jest sztuką skracania, a zwięzłość jest siostrą talentu.