Sztuka obarczona jest bezdomnością.

 I tak bardzo chciała wierzyć, że
Nie, nie zostawił jej
Może odszedł lecz
Pozostał w niej

 Nie sposób odwołać przykrych słów, choćby się ich potem żałowało.

 Wszystko trzeba odkryć samemu. I również przejść przez to zupełnie samemu.

 On nie rozumiał jej dość dobrze dlatego, że ją kochał, ona zaś nie mogła go zrozumieć, ponieważ stał się tak wielki, iż zdecydowanie przerastał jej myślowe horyzonty.

 Wcale tego nie pragnąc, stała się tą, o której nigdy się jej nawet nie śniło.

 Trzeba samemu mieć obsesję, żeby rozpoznać ją u drugiego człowieka.

 Płacze tak urywanie, paskudnie, jak płacze mężczyzna,
kiedy się zdaje, że ma w sobie jakieś zwierzę,
które nim potrząsa

 Wspomnienia zmieniają się wraz z ludźmi.

 Bo tak naprawdę każdy z nas pragnie tylko jednego: wiedzieć, że jest dla kogoś ważny,
że bez niego czyjeś życie byłoby uboższe.

 Czasami ludzie są zajęci i nie doceniają piękna zwykłego dnia.