Znawcy kobiet rzadko bywają skłonni do optymizmu.

 Kogo stara baba pochwyci, temu na podzwonne dać.

 Kobieta ma tyle siły, ile sama pozwoli sobie mieć. Nie jest ani słaba, ani niezniszczalna. Potrafi podnieść się po upadku, ale również pozwala sobie na chwilę słabości. Jest niczym poranna rosa na kwiecie – delikatna. Jest jak górski szczyt – niezachwiana. Ale przede wszystkim, kobieta jest sobą – niepowtarzalna i jedyna w swoim rodzaju.

 Kobieta, kiedy jest silna, wydaje się mężczyźnie brutalna, dlatego że ona jest siłą. Kiedy jest delikatna, wydaje mu się słaba, dlatego że on jest brutalnością.

 Kobietę definiują jej czyny, a nie jej role spółeczne. Nie ważne czy jest matką, córką, siostrą czy żoną - to, kim jest naprawdę zależy tylko od jej samotnych decyzji i działań.

 Kobieta ma tę potężną moc, by coś, co wydaje się niemożliwe, potrafi zrealizować z największą gracją. Nich nikt nie daje jej cienia wątpliwości, że coś jest poza jej zasięgiem, bo pokazując do niej nieufność, dajemy pożywienie jej determinacji.

 Kobieta jest jak herbata w torebce - nie wiesz jak silna jest póki nie weźmiesz jej do wrzącej wody.

 Kobieta potrafi wytrzymać wszystko, bo narodziła się ze czystego bólu, a potem go pielęgnuje, by nauczyć się go pokonywać i stawać się silniejszą.

 Kobieta przy swoim partnerze powinna czuć, że jest wyjątkowa, piękna, musi być nieustannie zapewniana o jego uczuciu. Czasami wystarczy ją przytulić, by poczuła się kochana, by wiedziała, że ma obok siebie prawdziwego faceta.

 Z babą jest źle, ale bez baby jeszcze gorzej.

 Ideałem moim jest kobieta, która byłaby dość mądra na to, by zrozumieć, że trzeba mnie podziwiać, a za mało mądra na to,by pragnąć być przeze mnie podziwianą.