(...) płakała jak kobieta, to znaczy tak, jakby ziemia krwawiła.

 Kobieta ma tyle odwagi, ile jej miłości, tyle siły, ile jej serca. Jej kruchtość jest tylko zewnętrzna, wewnętrzna twardość i wytrzymałość może nieraz zaskoczyć mężczyznę.

 Wy, baby, zawsze wygrywacie.

 Kobieta zna moc, którą ma. Kobieta zna swoją wartość. Kobieta zna miłość, którą jest w stanie dać. I mężczyzna, mężczyzna, musi być na tyle potężny, żeby to docenić.

 Kobieta zmienną jest jak piórko na wietrze.

 Jesteś silną kobietą, ale siłą bez elastyczności daje tylko twardość.

 - Jaka Ona była? - A płakałeś kiedyś, synu? - Każdy chyba... - Ja płakałem, gorzko płakałem, jak było mi źle, jak jej nie było, nie miałem jej, a chciałem, potrzebowałem. Wiedziałem od początku, że tylko ją.. i tylko z nią, wszystko. Z nią leżeć w słońcu, z nią wędrować, jak oglądać świat to jej oczami, mówić, to jej ustami... ale znikała i nie miałem jej, i sił też nie miałem, i łamałem się jak sucha gałąź. I rwałem włosy z głowy, myśląc, jak ją zatrzymać, kiedy traciłem ją z oczu. Potrzebowałem jej głosu, śmiechu, jej łez, bardziej niż ona mnie całego... Myślisz, synu, że mi wstyd? Postawiłbym pomnik i zapisał to wszystko na nim, i klękałbym przed nim, do końca życia.

 Rychło się słaba zadyszy kobietka, gdy za nią w pogoń bieży miłość lekka.

 Natura kobieca jest jak morze: z jednej strony poddaje się najsłabszemu, najcichszemu naciskowi, z drugiej - dźwiga najcięższe ciężary.

 Bo piękność to stan duszy. Piękne są nie te kobiety, które malują sobie usta czerwoną szminką, ale te, które chcą przytulać innych, gdy źle się czują, te które z nieśmiałością mówią o tym, czego się boją i że czegoś nie rozumieją. Te, które potrafią powiedzieć, że sobie nie radzą (...). Piękne są te które chcą mówić prawdę...

 Pamiętaj, że jesteś kobietą. To jest twoją siłą. Nie wahaj się kiedy chodzi o osiągnięcie swojego celu. Nawet jeżeli musisz zrobić to samotnie. Właśnie dlatego jesteś śilna.