(...) płakała jak kobieta, to znaczy tak, jakby ziemia krwawiła.

 Godzina wiekiem ze złym człowiekiem, a wiek godziną z piękną dziewczyną.

 Z babą, nigdy nie wyjdziesz na swoje.

 Kobieta ma siłę, której mężczyźni nie posiadają, i delikatność, której mężczyźni nie wymagają. Kobieta, kiedy kocha, kocha bezwarunkowo i przyjmuje wszelkie przeciwności bez zastrzeżeń.

 Kobieta, którą najbardziej podziwiam, nie jest prawdziwą kobietą, lecz planetą - to Księżyc. Twarda jak skała, owinięta w gęste, zimne ciemności i jednak nieustannie świeci jasnym światłem. Kobiety to księżyce.

 Kiedy kobietę trzyma przy życiu czyjaś miłość, i nagle ta miłość zostaje jej odebrana, żeby nie umrzeć, musi zamienić to uczucie na inne, równie silne: nienawiść.

 Kobieta ma tyle siły, ile jej damy. Kiedy jest zadowolona, raduje się jak małe dziecko. Kiedy jest smutna, tonie w żałości. Kiedy jest zła, nie ma na niej mocnych. Ale bez względu na to, kim jest i czym się zajmuje, zawsze potrafi znaleźć czas dla tych, na których jej najbardziej zależy.

 Chciałem ją pocieszyć, ale nikt nie jest w stanie pocieszyć kobiety, która nie była nigdy kochana.

 To bardzo niedobrze, jeżeli kobieta przeżyje najgorsze, co może się jej zdarzyć, bo potem nie boi się już niczego. A to bardzo źle, gdy kobieta niczego się nie boi.

 My kobiety, niestety, częściej niż mężczyźni tracimy kontakt z rozumem. Jesteśmy strasznie emocjonalne. Chociaż ja akurat bardziej wierzę w rozum niż w tak zwane odruchy i w serce.

 Gust kobiety, łaska pańska, pogoda w jesieni - niestałe rzeczy.