(...) płakała jak kobieta, to znaczy tak, jakby ziemia krwawiła.

 Może być kobietą delikatną - i bardzo kobiecą - ale nigdy nie traci milczącej godności. W sposób niepozbawiony wdzięku daje do zrozumienia, że nie pozwoli sobą łatwo manipulować. Nie będzie nikomu nadskakiwała i we wszystkim, co dotyczy jej indywidualności, nie będzie się kierowała zdaniem innych ludzi.

 Kobiecość to nie ładna twarz, płaski brzuch, czy piękna skóra. Kobiecość to piękne wnętrze, czułość, ciepło, wyrozumiałość, umiejętność bycia blisko.

 Następnym razem, kiedy będziesz czegoś szukał, udawaj, że jesteś kobietą.

 Łatwiej wór pcheł upilnować, niż jedną kobietę.

 Nieludzka jest kobieta, która nie potrafi płakać. Bo tylko ta, która potrafi odczuwać ból, potrafi także odczuwać szczęście. A szczęście to fundament, na którym opiera się nasz świat.

 Kobieta ma siłę, której mężczyzna nie jest w stanie zrozumieć. Jest w stanie przeżyć najtrudniejsze sytuacje i wyjść z nich zwycięsko. Potrafi nigdy nie stracić nadziei, nawet wobec największych przeciwności. Kobiecą siłę trzeba szanować i doceniać.

 Kobieta jest jak herbata w torebce - nie wiesz, jak silna jest, dopóki nie znajdzie się w gorącej wodzie.

 W zgromadzeniu kobiet najłatwiej o mówcę, najtrudniej o słuchacza.

 Kobieta zakochana jest szczęśliwa. Kobieta samotna jest silna. Kobieta zraniona jest nieszczęśliwa i bezbronna ale gdy się pozbiera będzie silna i szczęśliwa.

 Prawdziwa kobieta ma zasady, ambicje i plany, szacunek do swojego ciała, kocha bezgranicznie i nie zawodzi. Ma również granicę wytrzymałości i nawet kochając całą duszą, wybierze rozstanie zamiast bycie na drugim planie, upominania się o czyjąś uwagę czy żebrania o gest.