Opiekuńczość mężczyzny wyzwala we mnie wielkie wzruszenie, które bardzo łatwo zamienia się w zauroczenie. Nie daj Boże odda mi on swój sweter, czapkę na uszy naciągnie, dłonie w dłoni ogrzeje! Nie daj Boże się zatroska, czy aby jadłam śniadanie, albo się bólem głowy zatrwoży! O, wtedy przepadłam!
Mężczyźni mierzą szczęście nie tym, co otrzymują, ale tym, co dają. Prawdziwy mężczyzna ceni siebie za to, jak jest wyrozumiały.
Chłop wie, czego chce, szlachcic wie tylko, czego nie chce, i to nie zawsze.
Są tacy mężczyźni, którzy pojawiają się w życiu kobiety, by je dokumentnie spieprzyć na zawsze.
Nie czekaj, aż on sam zrobi krok do przodu. To Ty pociągnij go 2 kroki za daleko, zanim zrobi to inna ciągnąc go, Ty wtedy przestajesz widzieć go na horyzoncie.
Mężczyźni ustanawiają prawa, kobiety zwyczaje.
Mężczyzna zawsze musi udowadniać, że jest mężczyzną. I nie chodzi tu tylko o wizerunek, ale przede wszystkim o postępowanie, charakter, o męskość, która nie jest czymś, co się włoży do kieszeni i już, ale czymś, co wymaga ciągłej pracy, dyscypliny, samodyscypliny, samokontroli. A to jest trudne.
Męskość kojarzy mi się przede wszystkim z pewną siłą, nie chodzi o siłę fizyczną, tylko o pewną siłę i umiejętność podejmowania decyzji. (...) Męskość to również opiekuńczość, umiejętność zapewniania komuś innemu bezpieczeństwa. Moim zdaniem facet jest męski, kiedy kobieta może się czuć przy nim bezpieczna.
Świat cierpi na brak mężczyzn, szczególnie tych, którzy są cokolwiek warci.
Mężczyzna jest istotą, która nigdy nie dojrzewa. Jest wiecznym chłopcem, który wciąż pragnie zdobywać i eksplorować. Skłonność do ryzyka i pasja do nieznanego są jego wiecznymi towarzyszami.
