Nie na to żyją istoty, ...
Nie na to żyją istoty, aby się wzajemnie pożerały, lecz dlatego musza się pożerać, aby żyć mogły.
Co wiąz, to nie brzoza, co świnia, to nie koza
Przyroda jest wielkim ćwiczytelem serc, ona wyciska łzy, ale nie pozostawia żalu; jamy wykopane przez cierpienie zasypuje i pokrywa kwiatami.
Robiąc z siebie część natury, człowiek nawiązuje więź z najpotężniejszą siłą we wszechświecie. Wtedy staje się prawdziwie wolny i zdolny do twórczych działań
Czas spędzony wśród natury jest niczym powrót do naszej prawdziwej esencji. To przypomnienie o naszych korzeniach, które są głęboko związane z Ziemią, ale też o tym, jak bardzo potrzebujemy ciszy, spokoju i kontaktu z niezakłóconym światem na zewnątrz.
Gdy spojrzymy na przyrodę, zobaczymy, że jest ona w stanie przetrwać w najcięższych warunkach, dostosowując się i rosnąc pomimo przeciwności losu. Pokazuje nam, że nawet w najtrudniejszych okolicznościach jesteśmy w stanie prosperować i kwitnąć.
Czyj byczek, tego byczek, byle nasze cielątko.
Natura jest nieznana dla tego, co nie zna siebie. Prawdziwym mózgiem człowieka nie jest umysł, lecz natura. To, co zapewnia nam ślad, jest fragmentem tajemnicy, która jest nierozwiązywalna.
Kwiecień, co deszczem rosi, wiele owoców przynosi.
Wydaje się, że nie udała się naturzepróba ukształtowania na ziemi stworzenia myślącego.
Bliższe sercu kolano, niż pięta.