Chciwcy wiodą żywot nie lepszy ...

 Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono.

 Chowa Pan Bóg zwierza, choć nie zna pacierza.

 Za mało jest w naszym życiu takich chwil, kiedy stajemy na cichych, zielonych łąkach i patrzymy na panoramę ziemskiego piękna, które opowiada nam o wielkości Stwórcy.

 Natura jest dla mnie miejscem, które zawsze daje mi spokój ducha. Każda kropla rosy, każdy kawałek kory, każdy listek są dla mnie oknem do innego świata, świata, który jest tak samo prawdziwy jak nasz, ale który jest niewidzialny dla wielu z nas.

 Natura nie ma granic, nie znamy jej początku, nie przewidujemy końca. Uczy nas ona, że wielkość ideałów nie zna miary, nie podlega czasowi i nie zanika z biegiem lat.

 Bo nic dla człowieka lepszego pod słońcem, niż żeby jadł, pił i doznawał radości, i by go to cieszyło przy jego trudzie za dni jego życia.

 Gdy słowik nuci, czyżyk z zazdrości się smuci.

 Przyzwyczajenie staje się poniekąd drugą naturą.

 Im bliżej natury jesteśmy, tym więcej czujemy w sobie Boga.

 Gdy rój w maju idzie w górę, kosztuje on siana furę.