Jabłko nie spada daleko od ...

 Każdy kraj ma niepowtarzalne piękno, które jest warte do odkrycia. Nigdy nie przestaję podziwiać cudów natury. Zawsze oferują coś nowego: kolory zmieniające się zgodnie z porami dnia i rokiem, dźwięki zwierząt, zapachy roślin. To wszystko jest symfonią dla moich zmysłów.

 W lutym wody wiele, w lecie głodne i cielę.

 Pozwalając na pojawienie się człowieka, natura popełniła więcej niż błąd – zamach na siebie samą.

 Jak w zimie piecze, to w lecie ciecze.

 Na koniec sierpnia śniegiem okryte góry, jesień bez chmury.

 Zbyt często zapominamy, że jesteśmy jedynie małym fragmentem natury. Nasz życia to krótki migotanie, w porównaniu z wiecznością sił przyrody.

 Głęboko w nas samych, daleko poza granicami naszej świadomości, wszyscy jesteśmy częścią wielkiego, niezgłębionego oceanu Natury. W każdej kropli deszczu, w każdym słońcu wschodzącym za horyzontem, wszystko to jesteśmy My.

 Cóż piękniejszego nad niebo, które przecież ogarnia wszystko co piękne.

 Jeśli wrzesień będzie ciepły i suchy, pewno październik nie oszczędzi pluchy.

 Czerwiec na maju zwykle się wzoruje, jego pluchy, pogody często naśladuje.