Natura jest templum wspaniałych drzew. Jej zieleń to nasza święta ostroga, ku tej sióstce duch nam wciąż dąży, nie zna przeszkód, nie zna granic, nie zna trwogi.
Chciała żaba króla, dostała bociana.
Styczeń, gdy mrozem nie wygodzi,marzec z kwietniem wraz wychłodzi.
Dobrego siewcę rozpoznaje się przy złej pogodzie.
Kochać drzewa, kwiaty, noszące owoce, które dają nam cień. Kochać kraj, który karmi nas, kochać sztukę, która nas zaspakaja. Człowiek powinien kochać wszystko, co jest przykrym, ale i przyjemnym, co jest dobrem, a nie złem.
Gdy na pełni księżyca Gody przypadają, ładną resztę zimy z tego wysnuwają.
Jak w zimie piecze, to w lecie ciecze.
Ludzie są jak kwiaty: stworzeni do tego, aby się rozwijać.
Morze, ogień i kobieta - to trzy nieszczęścia.
Czymże jest człowiek bez Natury? Niczym! Ona jest wszystkim. To matka, która go kocha, to jest mistrz, który kształtuje go i karmi go.
