Za mało jest w naszym życiu takich chwil, kiedy stajemy na cichych, zielonych łąkach i patrzymy na panoramę ziemskiego piękna, które opowiada nam o wielkości Stwórcy.
Cytat zdobywa nasze serca, mówiąc o chwilach spędzonych na cichych, zielonych łąkach, patrząc na panoramę ziemskiego piękna, który mówi o wielkości Stwórcy.
Natura jest nieskończenie podzielonym Bogiem.
Zajmować się biologią oznacza podglądać Boga przy akcie stworzenia.
Bez wiary potykamy się o źdźbło słomy, z wiarą przenosimy góry.
Gdy człowiek wspina się na jakiś szczyt, to nagle, będąc tuż pod nim, zaczyna wyraźniej widzieć inne szczyty, które go otaczają. Te znacznie wyższe. Z dołu ich w ogóle nie widać lub są bardzo niewyraźne. Tam u góry są wyraziste i tym, że są wyraźne, denerwują.
I samą tylko swoją obecnością odbierają całą radość wchodzenia na ten swój obecny.
I będąc już na wierzchołku swojego,
zamiast poczuć spełnienie, czuje się
tęsknotę za tymi wyższymi.
Natura jest bogiem, który otacza nas zewsząd. Każdy z nas jest wydzierganym z różnych włókien łanem, przepuszczającym przez siebie różne tony i dźwięki. Najpiękniejsze chwile w naszym życiu to te, kiedy odczuwamy jedność z naturą, kiedy czujemy, że jesteśmy jej nierozłączną częścią.
Bo lepszy jest żywy pies niż lew nieżywy.
Bitemu psu dosyć kij pokazać.
Kogo Bóg ptakom obiecał, w tym ryby nie zagustują.
Natura jest nie tylko tym, co widzimy na zewnątrz – drzewami, wzgórzami, rzekami, kwiatami, ptakami, zwierzętami, słońcem, księżycem, gwiazdami. Natura to również nasze wnętrze.
Parasol noś i przy pogodzie.
