Gdy w Gromniczną z dachów ciecze, zima jeszcze się przewlecze.
Gdy styczeń z mgłą chodzi, mokrą i wczesną wiosnę zrodzi.
Natura nie jest miejscem, które odwiedzamy. To nasz dom. Ziemie i niebo wyróżniają się pięknem na całym świecie. Dla wielu z nas, niestety, przyroda jest formą telewizji pełnej pulpitów, dźwięków i pachnących powietrzem. To jest prawda dawniej niż szczepów i wieków, których możemy pominąć jak sekundę, a WSZYSTKO jest ruchliwe i pełne wspaniałego, fascynującego życia.
Gdy idziesz, zatrzymaj się na chwilę, ciesz się naturą, słuchaj ciszy. To najlepszy moment, aby nauczyć się kochać siebie i innych. Natura jest naszym największym mentorem. Kto potrafi słuchać natury, nigdy nie jest samotny. Nawet wśród wielkiego hałasu i zamieszania znajdzie miejsce spokoju i ciszy. Natura to jest magia, która nas otacza.
Natura jest wielką księgą, napisaną ręką samego Boga, a naszym zadaniem jest studiować ją, ciągle w niej czytać, by lepiej poznać nieskończenie mądrą i dobrą miłość Stwórcy.
Nigdy nie zapominaj, że Ziemia cieszy się z czucia swoich bosych stóp i wiatry dławią się, by móc bawić się w twoje włosy.
Odczuwacie względem natury pogardę i nienawiść, bo są w niej sprawy nierozumiałe, z którymi musielibyście się liczyć.
Kiedy zasieje się ziarno zwątpienia, prawie zawsze puści pędy.
Za mało jest w naszym życiu takich chwil, kiedy stajemy na cichych, zielonych łąkach i patrzymy na panoramę ziemskiego piękna, które opowiada nam o wielkości Stwórcy.
W marcu, gdy są grzmoty,urośnie zboże ponad płoty.
