Pierwszy łyk z kielicha nauk przyrodniczych czyni ateistą – ale ...

 Czerwiec po deszczowym maju, często dżdżysty w naszym kraju.

 Gdy na Narodzenie płuta, dość się w zimie nadrzesz buta.

 Barwa jest umiarkowanym światłem.

 Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono.

 Góry i pagórki przed wami podniosą radosne okrzyki, a wszystkiedrzewa polne klaskać będą w dłonie.

 Bóg, czyli natura.

 Bóg ukryty staje się poznawalny i bliski dla stworzeń, które są Jego odbiciem.

 Najpiękniejsze krajobrazy to te, które mamy w duszy, kiedy otwieramy oczy na świat. Naturę tłumaczy się sercem, mówi do nas wszystkimi językami, ale tylko serce ją rozumie.

 Patrzę na naturę, na piękno drzew, gór, rzek i oceanów. To niemy świadek naszej egzystencji, który nieustannie nas zaskakuje. To matka, która nas karmi, uczy, natchniewa i umacnia. Cały nasz świat, nasza cywilizacja, to tylko niewielka iskierka w nieskończoności kosmicznego oceanu, który co chwilę odkrywa przed nami swoje nowe, nieznane twarze.

 Natura jest nie tylko tym, co widzimy na zewnątrz - drzewami, rzekami, roślinami, kwiatami. Jest również wewnętrzna, stanowiąc klucz do naszego zdrowia mentalnego i fizycznego