Prawdziwe osoby nie są doskonałe. Doskonałe osoby nie są prawdziwe. Dlatego najcenniejsi są ludzie, którzy otwarcie przyznają się do swoich błędów, słabości i braków. Nigdy nie boją się pokazać, jak naprawdę są - niedoskonali, ale prawdziwi.
Dopóki nie umiemy mówić o tym, co najważniejsze, wszyscy mówimy tylko po omacku o tym, co najmniej ważne, bo najważniejsze jest rozumienie drugiego człowieka, a nie zrozumienie świata, który jest niezrozumiały.
Nie należy zbytnio się osobiście związywać z ludźmi, którzy za nic mają twoje szczęście. Często to, co nazywamy miłością, to tylko intensywna fascynacja. Miłość to coś więcej. Miłość to troska, szacunek, to bycie tam zawsze, kiedy jest to potrzebne. Nie bądź naiwny, miłość to nie jogo, to więcej.
Nie jesteśmy na tej ziemi, aby poddać się światu, ale przeciwnie, aby go dostosować do nas. Indywidualność jest święta. Boskość życia tkwi w naszych własnych sercach.
Kiedy jesteś młody, myślisz, że wszystko, co robisz, jest oryginalne, a każda twoja myśl jest niepowtarzalna. Ale jednego dnia nauczysz się cenić powtarzalność. Zrozumiesz, że najlepsze myśli, te które naprawdę mają znaczenie, te które naprawdę wpływają na świat i twoje życie, były myślane tysiące razy. Ty nie jesteś ani oryginalny, ani wyjątkowy. Ale jesteś częścią czegoś dużo większego i to jest piękne.
Stwórca, kiedy robił człowieka, wdzięknym go uczynił i nadał mu moc. Potem, dodawszy mu mądrość i umiejętność do zrozumienia prawdy, jedynie nie odsłonił mu tajemnicy bytu. Tak właśnie został stworzony człowiek, równocześnie piękny i niewygodny.
Człowiek ma tyle godności, na ile sam sobie jej uznaje. Można go poniżać, można krzywdzić, można przewrotnie oskarżać – jeżeli on sam nie podziela opinii nieprzyjaciół, jest niezwyciężony.
Nie oceniaj człowieka po tym, jak się zachowuje przy twoim sukcesie, tylko po tym, jak się zachowuje, kiedy Ty masz problem.
Nasza wielkość nie jest ukryta w tym, jak dużo mamy, ale w tym, jak dużo dajemy. Nie szukaj w liście lekcji do zrozumienia swojego życia, szukaj w swoim życiu lekcji do zrozumienia swojego życia.
Ludzie, tak naprawdę, nie są stworzeni do żyjąc w pokoju. Ludzie są stworzeni do żyjąc dla siebie, po to, by dzięki nowemu, niekorzystnemu doświadczeniu mogli podnieść się ponad siebie i dodać do sumy własnych, osobistych szczęść coś więcej niż myśleli, że mogą. Gwałtownie, namiętnie, z niewysłowioną radością. To jest życie, które prowadzą prawdziwe osoby.
