Prawdziwa siła człowieka nie jest pokazywana w jego siłach fizycznych, ale w opanowaniu siebie, swojego charakteru, swojej wolności. Pamiętaj, tylko ty sam możesz być sobie panem.
Nie należy się zbytnio bać życia. Przecież żaden z nas nie wyjdzie z niego żywy.
Nie mierząc się z innymi, nie dowiemy się, kim jesteśmy, bo to, co stanowi o naszej tożsamości, to nie tylko nasza osoba, ale także to, jak ta osoba wpisuje się w kontekst społeczny, w którym żyjemy.
Ludzie są jak pudełka zapałek. Zdają się być identyczni, ale w każdym jest jakaś iskra, która sprawia, że jest wyjątkowy. Musisz jedynie zaryzykować i pocierać, aby to zobaczyć.
Ludzie często zapominają, że człowiek jest tego warty, co wartość ma jego słowo. Obiecałeś, dotrzymaj! To działa na korzyść twojego charakteru, rozwija cię jako człowieka i buduje wzajemne zaufanie.
Wielkość człowieka leży nie w swobodzie woli, leż w zdolności do wyboru: w puszczy rozdroży, na krańcach i skrzyżowaniach, w starciu gorących pragnień, spotkania z Dionizosem.
Charakter człowieka nie jest monolitem, który jest raz na zawsze ukształtowany i utwardzony. Wręcz przeciwnie, jest on jak rzeka; płynie, zmienia się, przeskakuje ze strumienia na strumień, rośnie i maleje.
Nie możemy zmusić ludzi do zmiany, ale możemy stworzyć środowisko, w którym chcą się zmieniać.
Siła charakteru człowieka nie polega na tym, by nie upadać, ale na tym, by po każdym upadku potrafić wstać i iść dalej.
Nie szukałem tej, której można pokochać, ale tej, bez której nie można żyć. W rzeczywistości, to nie ja ją znalazłem, ale ona mnie.
