Nikt nie może lgnąć do drugiego człowieka z całą mocą, dopóki jeszcze nie nauczył się uważnie słuchać własnej duszy i poznać, skąd czerpie swoją moc.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, co dzieli z innymi.
Pamiętaj, że człowiek jest jak stal: nie jest dobrze znany, dopóki nie ma swojego docelowego kształtu. Człowiek musi zostać pokonany, aby być silniejszym. Kiedy człowiek jest zawiedziony, gdy traci nadzieję - oto kiedy osiąga swój prawdziwy potencjał.
Ludzie boją się zmian, ponieważ wolą milion razy cierpieć, niż spróbować coś nowego. Nawet jeśli doznali już rozczarowania, wciąż wybierają to, co jest im znane.
Twórczość to był mój sposób na poznanie siebie. Każdy artysta, myślę, odkrywa samego siebie przez obraz świata, jaki stworzył.
Nie są ważne role, które odgrywamy, ale jak oraz dla kogo je odgrywamy. To właśnie daje nam poczucie spełnienia, satysfakcji i spełnienia naszego życiowego celu.
Człowiek staje się prawdziwym człowiekiem tylko wtedy, kiedy zaczął pokonywać swoje ego. Gdy wkroczył na tę drogę, rozwija się w nim poczucie jedności ze wszystkim, co jest.
Twoje prawdziwe ja jest prawdziwe tylko dla ciebie. Są momenty, w których nie możemy przekazać naszej prawdy innym, ponieważ są osobami, które nie widzą to, co widzisz, nie czują to, co czujesz. Dlatego fakt, że jesteś taki, jaki jest, wynika z twojej własnej perspektywy, a nie z perspektywy innych.
Nie da się żyć bez przekonania, że jest się dla kogoś najważniejszym człowiekiem na świecie. I jesteśmy - dla psa, który naszych zdjęć nie zobaczy w internecie.
Człowiek jest wcale nie człowiekiem, dopóki nie zdołał zakwestionować w sobie człowieka. Dać człowiekowi pełną jego miarę, to znaczy pojąć go jako problem, którego rozwiązanie oznacza zarazem przekreślenie tego, co od niego oczekujemy.
