Gdyby ludzie byli tak samo uprzywilejowani, jak aniołowie, nigdy nie mieliby okazji do wyróżnienia się, bo wszystko, co by robili, byłoby pokierowane Boską łaską. Dlatego ludzie muszą mieć pewną swobodę, aby mogli wykazać się swoimi talentami, a Bóg może wtedy ocenić ich wartość.
Nie ma ludzi niezastąpionych. Są tylko ludzie, których nie można zastąpić innymi. Każdy jest jedyny i niepowtarzalny, bo tylko on jest sobą.
W swoim życiu zawsze wybierałem trudniejszą drogę, gdy miałem jakiekolwiek wątpliwości. Myślę, że to jest jedno z podstawowych wyjaśnień dlaczego osiągnąłem coś więcej niż przeciętna osoba.
Czyż nie jest paradoksalne, że w nas, osoby tak bliskie, tak ściśle związane, mogą być tak od siebie różne, nie mające nic wspólnego, obce?
Istnieje coś znacznie bardziej skomplikowane niż Wszechświat: nasza własna psychika. Badanie jej jest najtrudniejszym zadaniem, przed jakim kiedykolwiek stał człowiek.
Wielkość człowieka nie polega na tym, jak dużo bogactwa zdobył, ale na jego uczciwości i jego zdolności do poznawania prawdy.
Charakter człowieka nie jest monolitem, który jest raz na zawsze ukształtowany i utwardzony. Wręcz przeciwnie, jest on jak rzeka; płynie, zmienia się, przeskakuje ze strumienia na strumień, rośnie i maleje.
Prawdziwy test charakteru to nie jak dobrze radzimy sobie z sukcesem, ale jak dobrze radzimy sobie z porażką.
Osoba, która jest zawsze uczciwa, otwarta i szczera wobec innych, czuje satysfakcję z przezroczystości i prawdomówności. Taka osoba nigdy nie ukrywa cokolwiek, bo nie ma nic do ukrycia.
Głęboko wierzę, że jest coś o wiele więcej niż te cegły, które tworzą naszą osobowość. Wśród nich jest coś co nazywamy duszą, a która zawsze pragnie prawdziwej miłości, spokoju i szacunku.
