Nie sądzę, aby jakakolwiek ogólna koncepcja świata, naukowa czy filozoficzna, była rozsądna, jeżeli nie ogarniała w jej ramach problemu osoby. Nie sądzę, aby jakiekolwiek teorie o człowieku, indywidualnym czy społecznym, były rozsądne, jeżeli nie przewidywały problemu osoby.
Szanuj przypadek, ale nie rób z niego wytycznej. Jesteś człowiekiem, a nie listkiem na wietrze. Szczęście to wynik twojego wysiłku, a nie nagroda za bezczynność.
Nie możemy zmusić ludzi do zmiany, ale możemy stworzyć środowisko, w którym chcą się zmieniać.
Człowiek jest tylko wtedy prawdziwie człowiekiem, gdy to, co w nim najbardziej osobiste, staje się prezentem dla innych. W taki sposób jego najgłębsza prawda wnika w jego relacje z innymi.
Poznajemy prawdziwe oblicze człowieka dopiero wówczas, kiedy nie jestemy mu już na nic potrzebni. Wtedy dopiero wyłania się prawdziwy charakter.
Są dwie kategorie ludzi: tych, którzy idą do przodu i osiągają coś, oraz tych, którzy chodzą w koło i pytają, kto jest winien.
Często myślimy o życiu jak o walce, ale to nie jest prawda. Życie, to grę, gdzie każda osoba pełni rolę, której nie może znać do końca. Wszystko co możemy zrobić, to grać najlepiej jak potrafimy.
Pamiętaj, że człowiek, który zawsze wiedział dokładnie, co rozumie pod pojęciem szczęścia, nigdy szczęśliwy nie był. Szczęście jest jak motyl – ścigać go nie ma sensu. Ale jeżeli usiądziesz spokojnie, może na ciebie usiąść. Optymizm jest wiara prowadząca do osiągnięć. Nic nie może się zdarzyć bez nadziei i ufności.
Nic nie może zastąpić ceniących cię ludzi. Nawet miliony na koncie nie dadzą ci prawdziwego szczęścia. Bez miłości i szacunku innych jesteśmy sami.
Prawdziwa wartość człowieka nie tkwi w tym, co posiada, ale w tym, kim jest. Często zapominamy, że to jak traktujemy innych, nasze wartości i przekonania, kształtują nas bardziej niż jakiekolwiek materialne bogactwo.
