Pasja jako źródło sukcesu w pracy

 Praca jest w praktyce zawsze wolnością, ponieważ działasz według własnego planu, według swojego rozumu, a nie podlegasz cudzej woli. Nie jesteś niewolnikiem, działającym pod presją, lecz realizujesz własny zamysł

 Praca pomaga nie myśleć o życiu, nie ożywia - i to jest jej jedyna korzyść. Praca jest najłatwiejszą z dostępnych ucieczek, najmniej wymagającą, a więc i najchętniej wybieraną. W przeciwnym razie nikt by do niej nie szedł.

 Praca zespołowa to umiejętność tolerowania chrapania innych, kiedy śpisz. To jest coś, na co pierwszy raz natrafiamy w przedszkolu, a później w małżeństwie. To jest niesprawiedliwość pracy zespołowej, z którym musimy nauczyć się radzić sobie.

 Wybierz pracę, którą kochasz, a nigdy więcej nie będziesz musiał pracować ani jednego dnia w życiu.

 Kiedy pracujesz, regularnie przekraczając swoje granice, nie z powodu konieczności, ale z powodu autentycznej potrzeby, to znaczy, że twoja praca staje się pasją.

 Praca jest największym życiowym szczęściem, bo z żadnej innej rzeczy na ziemi człowiek nie gromadzi sił jak z wysiłku, który go rozwija.

 Praca, która nie przynosi zadośćuczynienia, jest niewolnictwem, najgorszym rodzajem niewolnictwa. Przyjemności trzeba szukać tam, gdzie wykonuje się swój obowiązek, a nie poza nim.

 Praca zbliża człowieka do człowieka, rozwija miłość własną, pozwala człowiekowi spojrzeć na siebie z pewnym zadowoleniem i szacunkiem

 Praca daje człowiekowi poczucie godności i niezależności. Praca jest źródłem ducha, kształtuje charakter i buduje osobowość.

 Pracy nie da się ukochać. Można ją tylko dobrze robić. A żeby ją dobrze robić, trzeba ją zrozumieć.