Prawda o pracy

 Praca to więcej niż zarabianie pieniędzy. To nasza pasja, to idealna rzecz do naśladowania, to sposób na życie pełne satysfakcji.

 Praca jest czymś więcej niż tylko środkiem do zarabiania pieniędzy, to sposób na znalezienie siebie we własnych umiejętnościach i darach. A prawdziwą nagrodą jest spełnienie i satysfakcja, które przychodzą z wtajemniczenia się w swoją pracę.

 Praca to największa, najważniejsza i najtrwalsza część naszego życia, a szczęście zależy od zadowolenia, które nam daje. Praca jest najważniejszym narzędziem kształcenia charakteru.

 Praca jest największą przyjemnością życia; powinno się więc zostawić kilka rzeczy do wykonania po śmierci.

 Praca zespołowa to umiejętność tolerowania chrapania innych, kiedy śpisz. To jest coś, na co pierwszy raz natrafiamy w przedszkolu, a później w małżeństwie. To jest niesprawiedliwość pracy zespołowej, z którym musimy nauczyć się radzić sobie.

 Praca jest w praktyce zawsze wolnością, ponieważ działasz według własnego planu, według swojego rozumu, a nie podlegasz cudzej woli. Nie jesteś niewolnikiem, działającym pod presją, lecz realizujesz własny zamysł

 Przez pracę człowiek uczy się sprawności i doskonałości, nabiera sił i jednocześnie umie posługiwać się swoim potencjałem, idzie naprzód i zyskuje wzrost moralny. Przeciwnie, lenistwo pociąga za sobą ugasicie, zobojętnienie, ocieplętwienie.

 Wybierz pracę, którą kochasz, a nie przepracujesz ani jednego dnia w życiu. Zamiast traktować ją jako konieczność, traktuj ją jako przyjemność i satysfakcję.

 Praca nie uśmierca. Niepracowanie uśmierca. Kiedy nagle zostajemy pociągnięci na bok i nie mamy złudzenia, że robimy coś strasznie ważnego – bardzo szybko stajemy się starymi, spróchniałymi i śmiertelnymi. Praca to sekwencja. Praca to rytm.

 Praca nie jest czymś naturalnym. To jest wynalazek. Tak jak pułapka. To znaczy stworzone aby nas złapać, utrzymać nasze umysły gdzie indziej, obiecując niewielkie nagrody w zamian... jak kostki cukru do osła.