Prawda według Stanisława Leca

 Przestań szukać zawsze tego, co błyszczące. Ostatecznie, są to tylko niuanse powierzchniowe. Szukaj prawdy, przede wszystkim. A prawda to, co działa.

 Czyń to, co uważasz za słuszne. Będziesz krytykowany i tak. Będziesz krytykowany za to, że zrobiłeś źle, będziesz krytykowany za to, że zrobiłeś dobrze. Czyń to, co uważasz za słuszne.

 Trudno jest wyznać prawdę, gdy wiesz, że prawda jest najgorsza ze wszystkich możliwości. Prawda to kruchy most do najmroczniejszych zakątków naszej duszy.

 Prawda jest jak lew. Nie musisz jej bronić. Wpuść ją na wolność, a obroni się sama.

 Prawda jest bardzo bezpieczna, ludzie zaś tak mało uważni, że można jej używać prawie wszędzie.

 Prawda nie jest nigdy czymś absolutnym. Jest tylko tym, co my zdołaliśmy do tego momentu zbadać i co nosi znamiona prawdopodobieństwa. Wytrwałość w poszukiwaniu prawdy to cnotliwa rzecz. Ale ufanie zbyt wiele w to, co ktoś obecnie za prawdę uznaje, brzegiem jest bezsensu.

 Żyjemy w epoce, którą charakteryzuje powszechność informacji i absolutne niewiedzenie prawdy.

 Dobre zmyślenie zawsze bardziej olśniewa niż odłamek prawdy.

 Prawda stanowi owoc, który nieuszkodzony dorasta jedynie na drzewie nauki. Inaczej, leży na ziemi zgniły, przez nikogo nie zauważony.

 Najstraszniejsze nie są koszmary,
a sny otwierające w nas zamknięte drzwi.