W pewnym sensie prawda jest przede wszystkim to, co człowiek nie może zmienić. Człowiek nie tworzy prawdy, prawda istnieje bez niego. Odkrywanie prawdy to tylko odsłanianie tego, co zawsze istniało, ale było ukryte przed naszymi oczami.
Nie ma nieważnej prawdy - nawet najmniejsza i najbardziej nieznaczna prawda może odmienić życie rzeczy, długą serię zdarzeń i całą ludzkość.
Człowiek, który chce prowadzić zawsze prawdziwe i autentyczne życie, musi być gotów nieustannie patrzeć w oczy prawdzie i nigdy, pod żadnym pozorem, nie dopuszczać do samozaparcia.
Prawda jest zawsze konkretna. Fałsz zawsze jest ogólnikowy. Prawda jest zawsze indywidualna, fałsz jest zawsze społeczny. Prawda zawsze stoi sama, a fałsz zawsze jest wspierany przez system.
Prawda stanowi owoc, który nieuszkodzony dorasta jedynie na drzewie nauki. Inaczej, leży na ziemi zgniły, przez nikogo nie zauważony.
Czasem prawda jest tak ciężka, że nawet ludzie o silnym charakterze nie są w stanie jej udźwignąć.
Prawda jest jak goły człowiek. Niewielu ma odwagę na nią patrzeć, a jeszcze mniej odwagę, aby pokazać ją innym, taką na jaką na nią patrzy.
Prawda jest zawsze wynikiem układanki, jakie składa serce z doświadczeń i przemyśleń umysłu. Czasami jest to zaskakująco prosta konstrukcja, innym razem zawiłe labirynty, które tylko nieliczni są w stanie odszyfrować.
Prawda, której nie znamy, zawsze wydaje się bzdurą. Bzdura, którą znamy, zawsze wydaje się prawdą. Pomieszanie tych dwóch rzeczy jest źródłem wielu nieszczęść ludzkości.
Człowiek, który nie umie cierpieć, nie poznaje prawdy: prawdziwa jest tylko hańba, prawdziwa jest tylko śmierć.
Czasami ludzie nie chcą słyszeć prawdy, ponieważ nie chcą, aby ich iluzje zostały zniszczone.
Najtrudniejszą rzeczą na świecie jest mówić myśląco, jasno i jednocześnie zrozumiale. To, co w prawdzie ważne, twórcy wymyślają na nowo.