Każdy z nas potrzebuje podtrzymującej psychoterapii, jaką jest przyjaźń.

 Przyjaciel przytomny lepszy, niż brat odległy.

 Nie wszyscy, którzy się uśmiechają, są przyjaciółmi.

 Pożycz pieniądze swemu nieprzyjacielowi, a go pozyskasz. Pożycz je przyjacielowi, a go stracisz.

 Przyjaźń polega na tym, że nie trzeba mówić niczego na głos, a mimo to czuć się zupełnie zrozumianym. To jest to cenne uczucie domu - być, gdzie można milczeć bez skrępowania - i to jest tak bardzo przyjaźń... niż cokolwiek innego.

 Przyjaciel to ktoś, kto daje ci całkowitą swobodę bycia sobą. I szczególnie kiedy czujesz się słabo, jest obok, niezależnie od wszystkiego. To osoba, która nigdy nie opuszcza twojego serca, nawet gdy opuszcza twoje życie.

 A poza tym przyjaźń nie polega na przytakiwaniu sobie. Czasem musi boleć.

 Polak, Węgier, dwa bratanki,
i do szabli, i do szklanki.

 Przyjaźń, podobnie jak wiara, bywa często obiektem prób i tak jak złoto trzeba ją oczyszczać w ogniu. Bardzo mało jest prawdziwych przyjaciół - tych, którzy są obecni, gdy zaczyna cię spotykać nieszczęście.

 Bardziej niebezpieczni są przyjaciele w swej zdradzie, niż wrogowie w swej konsekwencji.

 Wiecie kiedy można nazwać ludzi przyjaciółmi? Gdy zapłakany przychodzisz znienacka a oni wiedzą co powiedzieć. Gdy wiedzą kiedy dać Ci kopa, i nie boją się Ci spojrzeć w oczy po powiedzeniu prawdy o wszystkim dookoła. Tacy którzy słysząc o Twoich marzeniach będą Cię wspierać, nieważne jak bardzo nierealne by były. Będą w Ciebie wierzyć, gdy sam w siebie zwątpisz.