W prawdziwej przyjaźni nie chodzi o to, żeby być nierozłącznym, ...

 Nauczmy się okazywać przyjaźń człowiekowi, kiedy żyje, a nie, kiedy już umrze.

 Prawdziwa przyjaźń to nie chwila, to nie rok, to nie wiek. To szacunek, pomoc, zrozumienie, bezinteresowność, radość, miłość. To nie słowa, to czyny. Prawdziwa przyjaźń to ty.

 Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, by patrzeć na siebie nawzajem, ale na patrzenie w tym samym kierunku. Prawdziwi przyjaciele nie muszą widzieć się codziennie. Ważne jest, że są dla siebie, gdy tego potrzebują.

 Przyjaciele są jak anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają, jak latać. Są z nami w każdym momencie, dając poczucie bezpieczeństwa i radości

 Prawdziwej przyjaźni nie tworzy czas, lecz prawda. To, czy jesteś przyjacielem, określa nie liczba wspólnie spędzonych lat, ale prawość twojego charakteru.

 Przyjaciele nie są zainteresowani burzami,które przeżywasz, ale chętnie korzystają z twego statku.

 Przyjaciel to ktoś, kto cię zna i kocha takim, jakim jesteś. To ktoś, kto cieszy się twoimi radościami, współczuje ci w smutkach, pomaga w trudnościach. To ktoś, kogo możesz zawsze poprosić o radę i kto nigdy cię nie skrzywdzi.

 Przyjaźń to nie tylko nieodzowny prezent, dużo od niej zależy. Gdy jej nie ma, na skale wartości człowieka wykonuje się ciężko dźwigając wielki kamień.

 Przyjaźń to jeden rodzaj uczucia, który jest nie tylko najbardziej trwały, ale i najbardziej altruistyczny. Jego podstawą jest wspólne zasady i wartości, a nie korzyści. Dlatego też przyjaźń jest odpowiedzialna za większość prawdziwych radości w życiu.

 Prawdziwą przyjaźni poznaje się w biedzie.