Przyjaźń to najpiękniejszy darem, jaki możemy otrzymać. To siła, która daje nam poczucie bezpieczeństwa, wsparcia w trudnych chwilach i radość w szczęśliwych momentach. To nieoceniony skarb, który warto pielęgnować każdego dnia.
Przyjaciel chlebowy? niepewny.
Zmarli przyjaciele nie spoczywają
w ziemi, ale żyją w naszych sercach;
tak Bóg chciał, abyśmy nigdy nie byli sami.
Przyjaźń to miłość pozbawiona skrzydeł.
Pochlebcy wydają się być takimi przyjaciółmi, jak wilki psami.
Każdy z nas potrzebuje podtrzymującej psychoterapii, jaką jest przyjaźń.
My nie tyle potrzebujemy pomocy przyjaciół co wiary, że taką pomoc możemy uzyskać.
Przyjaciele to zajebista sprawa, tylko muszą być prawdziwi.
Ludzie przechodzą obok nas i znikają, ale są tacy, którzy zostają na zawsze. Bez względu na czasy, na sytuacje. Oni są jak słońce, które zawsze jest choćby za chmurami. Oni użytkują naszych snów, naszych tajemnic, są ze słońcem i z mrokiem, zdesperowani, a równocześnie wierni do końca. Takie jest prawo prawdziwej przyjaźni: bez użalu, bez pamięci i bez żądań.
Ze wszystkich moich przyjaciół jestem jedynym, jaki mi pozostał.
