Rozkosz biedy nabawia.
Jaka koza z krzywą gębą, takie dzieci po niej będą.
Sekret jest duszą dobrej rady.
Myj ręce aż po łokcie, krzywdy naprawiaj z głębi serca.
Diabłu i święcona woda nie pomoże.
Lasu i ludzi nigdy nie zabraknie.
Lekarze są drogowskazami do królestwa niebieskiego.
Przystojniej na białogłówki twarde serca zmiękczać stówki.
Za panią matką idzie pacierz gładko.
Chciałaby dusza do raju, ale jej grzechy nie dają.
Bieda i nadzieja to matka i córka. Jak długo pamięta się o tej drugiej, zapomina się o pierwszej.
Mucha nie wpada do ust, które milczą.