Podróżowanie to zdecydowanie jedno z najfajniejszych okien na świat. Nie tylko zobaczysz nowe miejsca, poznasz nowych ludzi, ale przede wszystkim znajdziesz siebie.
Nikt nie jest tak zadowolony ze światem jak osoba, która właśnie wyszła z biblioteki. Dlatego biblioteki są najbogatszym i najwspanialszym miejscem na ziemi.
Jakie to prostoduszne, wbrew regułom logiki uważać świat, ten mały zakątek, za centrum całości i jeszcze z dodatkiem wiecznie trwałym, podobno po katolicku, co by miał być próżnowaniem Boga, gdyby był autorem.
Świat jest jak ogromna księga, w której każdy liść, kwiat, zwierzę, góra, rzeka, ocean to kolejne zdania, strony, rozdziały tej nieskończonej opowieści. Błąkając się po świecie, czytamy tę historię, uczymy się jej i jej nie kończymy.
Świat jest jak książka i ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę. Każdy nowy kraj, miasto, osoba, to nowy rozdział do odkrycia.
Świat, jaki dostrzegasz na zewnątrz jest odzwierciedleniem tego, co rozgrywa się w środku ciebie. Jeśli widzisz konflikt i chaos, zastanów się co w tobie generuje tę rzeczywistość. Jeśli dostrzegasz miłość i spokój, to one na pewno są w tobie.
Świat nie składa się z rzeczy, ale z zadań.
Jeżeli sprawy wydają się iść zbyt dobrze, prawdopodobnie nie wiemy o wszystkim, co się dzieje. To jest zasada, którą przyswoiłem sobie obserwując świat.
Świat nie jest ani dobry, ani zły, ani prawdziwy, ani fałszywy; istnieje po prostu. Te ostatnie prawdy to nasze.
Nie zasady, lecz
indywidualności rządzą światem.
