Miłość bowiem żąda odrobiny
przyszłości, a myśmy mieli tylko chwile.
Piękne czyny mają tak wysoką cenę dlatego, że są rzadkie, gdy niegodziwość i obojętność bywają znacznie częściej motorami działań ludzkich.
Każdy nosi w sobie dżumę, nikt bowiem nie jest od niej wolny. I trzeba czuwać nad sobą nieustannie, żeby w chwili roztargnienia nie tchnąć dżumy w twarz drugiego człowieka.
Miłość bowiem żąda odrobiny przyszłości…
Świat bez miłości jest martwym światem.
Ludzie są raczej dobrzy niż źli.
Bakcyl dżumy nigdy nie
umiera i nie znika nadejdzie
być może dzień, kiedy na nieszczęście ludzi i dla ich
nauki dżuma obudzi swe
szczury i pośle je, by umierały
w szczęśliwym mieście.
Jesteśmy sami, nic nas nie usprawiedliwi.
Ludzie są raczej dobrzy niż źli.
Przyzwyczajenie się do rozpaczy jest gorsze niż sama rozpacz.
Łatwiej jest zburzyć niż zbudować.
Całe nieszczęście ludzi płynie stąd, że nie mówią jasnym językiem.