Krzysztof Kamil Baczyński – poeta, który został żołnierzem.
Należał do Pokolenia Kolumbów, czyli pierwszej generacji ludzi urodzonych w wolnej, niepodległej Polsce. Jednocześnie było to pokolenie, którego młodość została naznaczona walką za ojczyznę w czasie II wojny światowej.
Jesteś o tyle spojrzeń ode mnie.
Jest mi o tyle Twych spojrzeń samotniej.
Nie wierzę w twoje oczy, jak się nie wierzy w niebo.
Chcę czerwień zerwać z kwiatów
polnych, Czerwienią nocy spalić krew,
Jak piersi nieba chcę być wolny,
W chmury się wbić w koronach drzew.
Ty jesteś moje imię i w kształcie, i w przyczynie...
Tak się nie kocha, jakby kto zabijaniem kochał.
Gorzko pachną samotną jesienią
te wieczory bez Ciebie umarłe,
kiedy marzę zaplątany w jesień,
kiedy serce mnie dławi pod gardłem.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?