Budząc się rano, pomyśl jaki ...
Budząc się rano, pomyśl jaki to wspaniały skarb żyć, oddychać i móc się radować.
Jak coś zmyślasz, to rób to chociaż z talentem.
Nie lubię cmentarzy. Ziemia jest tam zbyt żyzna, a niebo zbyt blisko
Żyjemy w epoce fachowców,którzy nie interesują się swoim fachem.
Przepraszam za zuchwałość, nadzwyczaj cierpię z powodu zbyt dużej zawartości intelektu w moich emocjach.
Są rzeczy, które trzeba zdążyć
opowiedzieć, zanim ktoś o nie zapyta.
Dusza dąży do adoracji, bo
zachowuje wspomnienie nieba.
Przegrywa ten, kto pragnie zatrzymać, a idzie się za tym, kto z uśmiechem puszcza.
Przecież, westchnęła, nie ma nic do stracenia prócz życia.
Pierwszy krok wędrówki jest zawsze najdłuższy.
Ale przecież tylko przegrani muszą być wyrozumiali...