Reguły serca stoją przed regułami umysłu.

 W tej ciszy dałoby się słyszeć nawet upadającą szpilkę.

 Kiedy człowiek widzi wokół siebie tylko doskonałość, nawet ona zaczyna w końcu nużyć.

 Najchętniej chciałoby się wszystko rzucić, położyć się w domu do łóżka i o niczym więcej nie słyszeć.

 Dopiero w nieszczęściu poznajemy naprawdę samego siebie.

 Wybór niesie za sobą
ryzyko: podejmując decyzję, trzeba
porzucić wszystkie inne możliwości.

 Domem Irlandczyka jest jego trumna.

 U fanatyków marzenie i złudzenie umierają ostatnie.

 Nikt nie chce być samotny...

 Na silnych skrzydłach lecieć - razem z czasem, nigdy się nie spóźniając, nigdy nie wyprzedzając.

 Cóż warta pamięć, co trwa tylko chwilę?