Kiedy była młoda,nie rozumiała,że uroda to dar z terminem ważności.

 Blisko drzwi naszego domu wabią nas przygody, które kosztują mało czasu i pieniędzy.

 Lepiej, żeby kobiety obracały igłą niż językiem.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.

 Wiedziała, że będzie to trudne, ale nic, co cenne, nie przychodzi łatwo.

 To, co było najważniejsze w życiu, co nadawało mu znaczenie, to była śmierć.

 Życia wyłącznie dla siebie nie można nazwać życiem.

 Trzeba pamiętać, że życie to nie tylko fazy, lecz także warstwy.

 Nie ma innej drogi by odnaleźć siebie jak ta, żeby choć raz całkiem się od siebie uwolnić.

 Trzeba wyzwolić się ze strachu bogów i śmierci.

 Pewność jest fatalna. Niepewność czaruje. Mgła nadaje rzeczom urok.