Życie- westchnęła Asia. -Takie piękne, a jednocześnie takie ciężkie.

 Książka to wielka broń!

 Nie zmuszaj ludzi do tego, aby chcieli spędzać z tobą czas. Nie zmuszaj ich do spacerów, wina, rozmów, budowania mostów, podawania ręki. To, co jest budowane "na siłę", nie przetrwa. Relacje takie nie będą miały sensu.

 Życie jest za krótkie, żeby je planować.

 Tak mocno krytykujemy egoizm, ale któż z nas nie jest choć w niewielkim stopniu egoistą?

 Towarzysz niedoli nie jest dobrym kompanem – jest zaledwie towarzyszem w cierpieniu.

 Zbyt stary jestem, by tylko się bawić,zbyt młody jeszcze, by nie pragnąć niczego.

 Tańcz tak, jakby nikt na ciebie nie patrzył.

 I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.

 Wszystko, co żywe, jest niepowtarzalne. Nie do pomyślenia są dwaj dokładnie tacy sami ludzie, dwa takie same krzaki dzikiej róży… Życie zamiera tam, gdzie przemoc stara się zatrzeć jego niepowtarzalność i swoiste cechy.

 Istnieją ludzie, którzy czyjś sukces poczytują sobie za osobistą zniewagę.