Krew, bebechy i herbata tetley.

 Co nie boli, to nie życie, co nie przemija, to nie szczęście.

 Nie opuszcza się kogoś bliskiego dlatego jedynie, że jest ciężko.

 Nie mamy pojęcia o zasobach tkwiących w nas in potentia, jeśli nie musimy z nich czerpać.

 Wszystko się kończy. Gatunki wymierają. Przekonanie, że jest inaczej, było tylko zarozumiałością, produktem wybujałego
ego, przekleństwem nadmiernego poczucia własnej wartości.

 Gdybym był kroplą w morzu, żyłbym wiecznie, w chłodnej czy też ciepłej wodzie, ale wiecznie żywej, wiecznie rozkołysanej, a ty przychodziłabyś do mnie. Bo ty jesteś jak rzeka.
I tak byśmy się spotkali.

 Im bardziej ktoś cię kocha, tym celniej uderza.

 Miasto przytomnieje.

 Życie, które łatwo jest zepsuć, a naprawić tak trudno.

 Świat jest nieraz snycerzem, a serce kobiety lawą ostygłą.

 Życie to nie jest coś, co nam się przydarza. Życie to coś, co tworzymy, czym jesteśmy. Tworzymy je tutaj i teraz, na tym Ziemi. Po to, aby stworzyć piękniejszy, bogatszy, pełen miłości i mądrości świat.