Gdyby gwiazdy świeciły tylko raz na tysiąc lat, jakże ludzie ...

 Tak, jak wszystkie piękne motyle musiała w końcu odlecieć.

 Określam, więc istnieję. Chcę, więc jestem.

 Oto jestem w krainie wolności - myślałam - a mimo to nie jestem wolna.

 Nigdy nie poznamy całego dobra, jakie może dać zwykły uśmiech.

 Tych, którzy nam pomagają, często zapominamy, wrogów nigdy.

 Życie to sztuka wyłuskiwania, raczkowania, wysupływania się z epok i z wszystkiego, co fałszywe, do prawdy, jasnej i prostolinijnej, której nikt nie jest w stanie zaprzeczyć.

 Niczym zakochany diplodok trąca mnie swoją malutką i płaską główką.

 Nasi śmiertelni wrogowie nie zdają sobie sprawy, że posiadając ich mamy dla kogo żyć.

 Tylko Duch, jeśli tchnie na glinę może stworzyć człowieka.

 Wszystko tak szybko przemija i nim się spostrzeżemy, dobiliśmy już do kresu życia.