Ludzie w pewnych dziedzinach to banda skończonych śmieci.

 Chciałam uciekać, ale nie miałam dokąd.

 Najgorsza jest walka pomiędzy tym, co wiesz, a tym co czujesz.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 

......Wraz z upływem czasu zaczynam zauważać że mam coraz mniejszą ochotę mówić. Patrząc na ludzi których mijam na ulicy, widzę w pociągu, autobusie, stwierdzam że owszem oni dużo mówią ale nie rozmawiają. A to diametralna różnica. To tak jakbyś powiedział "Ja Cię kocham ale chleb można kupić w pasmanterii" Im jestem starszy tym bardziej męczy mnie ludzkie paplanie. Już nie mówi się że spotkamy się jutro, pojutrze, za tydzień. Dziś w modzie jest durne stwierdzenie zapożyczone z "angielszczyzny" - jesteśmy in touch. Każdy z nas trwa w sobie samym. A między sobą wymieniamy komunikaty. Jak informator na stacji kolejowej. "pociąg do Warszawy odjedzie....."

 Do śmiechu używa się tylko 12 mięśni; marsowa mina wymaga pracy 14 mięśni.

 Wyglądało na to, że sama muszę się uratować... albo umrzeć.

 Ten, kto potrafi poskromić swoje serce, potrafi podbić cały świat.

 Życie nie jest problemem do rozwiązania, lecz rzeczywistością do doświadczenia.

 Nie liczy się to ile możemy dać drugiemu człowiekowi, ale ile potrafimy w nim zostawić. Każdy człowiek, którego spotykamy na naszej drodze, jest w jakiś sposób do nas przywiązany. I choćbyśmy spotkali go tylko raz, to coś od nas w nim zostaje. A my zostajemy w nim. Na zawsze.

 Wiedza musi być lepsza niż życie w nieświadomości, bez względu na wszystko.