Wszystko musi ku czemuś zmierzać.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać naprzód.

 Życie to nie jest oczekiwanie, że burza minie... to nauczenie się jak tańczyć w deszczu.

 Wbrew potocznemu mniemaniu cierpienia przywiązują nas, przygważdżają do życia: są to nasze cierpienia, pochlebia nam możność ich wytrzymywania, zaświadczają one o naszym statusie bytów, nie zaś widm. A tak gwałtowna jest duma z cierpienia, że przewyższa ją tylko duma z cierpień już doznanych.

 Lekarze zapisują lekarstwa, o których niewiele wiedzą, na choroby, o których wiedzą jeszcze mniej, ludziom, o których nie wiedzą nic.

 Życie jest snem.

 Byłem kiedyś takim jak Ty. Takim jak ja będziesz kiedyś Ty.

 Życie to bieg z przeszkodami i łowy padlinożercy.

 I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.

 Nie można docenić prawdziwego znaczenia życia, dopóki człowiek nie stawia czoła ciemnościom. Bo dopiero wkroczenie w niewiadome oświetla prawdziwą wartość istnienia.

 Pierwszy krok wędrówki jest zawsze najdłuższy.