Lojalność może być dobrą wiadomością, ale rzadko jest dobrą radą.

 Dla wewnętrznej wolności potrzeba wiele przestrzeni na zewnątrz.

 – A jakie jest największe kłamstwo świata? – To mianowicie, że nadchodzi taka chwila, kiedy tracimy całkowicie panowanie nad naszym życiem i zaczyna nim rządzić los. W tym tkwi największe kłamstwo świata.

 Umierać musi, co ma żyć.

 Odległość wywołanych skojarzeń jest miarą inteligencji.

 Chleb jest ważny, wolność jest ważniejsza, ale najważniejsza jest niezłomna wierność i wierna adoracja.

 Czas leci jak tkackie czółenko i przemija bez nadziei.

 Czytelnicy przyzwyczajeni są do tego, że pisarz to istota, która żyje za grosz, a mówi za milion, a nie odwrotnie.

 Pyszni nie są w stanie nas upokorzyć — to potrafią jedynie prawdziwie pokorni.

 Biada podrzędnym istotom, gdy wchodzą pomiędzy ostrza potężnych szermierzy.

 „Gdybym tylko mógł wziąć roczny urlop od wszystkiego, kupić przyczepę, podróżować z tobą po całym świecie, dobrze jeść, pić i tak spać z tobą przez wszystkie noce, a rankiem wstawać powoli, dojrzeć przez okno jakiś las, spacerować wokół jeziora, położyć się w trawie, zmrużyć oczy w słońcu; tylko rok, a potem byłbym gotów wrócić i już nie prosiłbym o nic więcej dla siebie. Nie mam żadnych pretensji do życia, tylko żeby czasami zwolniło ten ucisk na szyi. Żeby tylko pozwoliło trochę żyć.”