[...] strach to bardzo równomierne i intensywne ćwiczenie.

 Jutrzejsze próby interesowały ją bardziej niż wczorajsze triumfy.

 Na tym polega wartość życia, że płaci się za nie nawet życiem.

 Ja się nie zmieniłam, wciąż jestem taka sama, ale nie chodzę już tam, gdzie mnie nie chcą, nie dzwonię do tych, którzy nie odbierają, nie piszę do tych, którzy mi nie odpowiadają i odchodzę z miejsc, gdzie nie jestem mile widziana

 Kapitalizm to złośliwy nowotwór, który zaczął gnić, zjadać i gangrenować organizm.

 Życie jest jak rzeka, nieustannie płynie, zmieniając kierunek, to spokojnie, to gwałtownie. Musimy pływać z prądem, nie przeciw niemu, i przede wszystkim pamiętać, że każda rzeka ma swój początek i koniec.

 Życie jest niezwykłe, trudne do zrozumienia, ale ma swoje piękne strony. Każda chwila przynosi coś nowego, niespodziewanego, a naszym zadaniem jest przystosować się do nieustannie zmieniających się okoliczności.

 Nie idź tam, gdzie prowadzi ścieżka. Idź tam, gdzie nie ma ścieżki i zostaw swój ślad. To jest prawdziwe życie, pełne ryzyka, wyzwań i niekończących się możliwości.

 Jak już wystrzelę pocisk, nie dam rady go cofnąć.

 Im jestem starszy, tym bardziej interesuje mnie to, co znajduje się w sercu człowieka.

 Pójdź w nim do domu będzie wyglądał jak sukienka.