[...] strach to bardzo równomierne i intensywne ćwiczenie.

 Obudziłam się i pomyślałam,że jestem w niebie.

 Życie – lepsze czy gorsze – zawsze jest piękne.

 Trzeba umieć iśćsłoneczną stroną życia.

 Czy to idący wybiera drogę, czy droga idącego?

 Dobrzy to ci, którzy zadowalają się marzeniem o tym, co źli rzeczywiście robią.

 Gdy powrót do życia nie wywołuje entuzjazmu,
sen niewiele może pomóc.

 Czasem trzeba się wyciszyć i nie mówić nic. Być oszczędnym w słowach i wszystko poukładać. Jak książki. Bo nic tak bardzo nie relaksuje jak spokój, który tak się różni od głupiego pierdolenia...
(Robert Wysokiński z książki "Znaki na niebie")

 Jeżeli mam duszę, należy ona do Ciebie.

 Człowiek może wytrzymać tydzień bez picia, dwa tygodnie bez jedzenia,
całe lata bez dachu nad głową,
ale nie może znieść samotności.
To najgorsza udręka, najcięższa tortura.

 Nigdy nie jest za późno, aby wkroczyć na uczciwą drogę: kto żałuje swych grzechów, ten już prawie niewinny.