... zauważałam nanosekundy bez niego.

 To dziwne, gdy ludzie, których tak dobrze znasz, okazują się kimś zupełnie innym.

 Często popularność człowieka za życia objawia się po jego śmierci.

 Ludzie to psychopaci
Podcinają komuś żyły słowami,
a potem patrzą jak ich ofiara
sama powoli się wykrwawia

 Stwierdzili, że jestem normalna. Mogę żyć. Powinnam żyć?

 Życie jest za krótkie by codziennie rano budzić się z pretensjami do całego świata. Więc kochaj tych, którzy dobrze cię traktują, przebacz pozostałym i uwierz, że wszystko dzieje się z jakiegoś powodu.

 Tej umiejętności.co ją człowiekowi pamięć uzbiera,nie strawi ogień i nie zabierze woda.

 Żyj tak, aby twoim znajomym zrobiło się nudno,gdy umrzesz.

 Nie wiem, czy jest gdzieś limit cierpień przypadający na jednego człowieka. Podobno dostajemy ich tyle ile jesteśmy w stanie udźwignąć.

 Życie to nie jest posiadanie dobrego układu kart, ale dobrze grać złym układem. Nasz los ma na tyle mało znaczenia, na ile potrafimy się do niego przystosować.

 Musisz zrozumieć, że na wybór dwóch rzeczy w życiu nie masz najmniejszego wpływu. Nie wybierasz swoich wrogów, to po pierwsze. A po drugie, nie wybierasz rodziny. Czasem trudno wychwycić różnicę między pierwszymi a drugimi. Ale z czasem pojmujesz, że w rezultacie mogły ci wypaść gorsze karty.