Są rzeczy ważniejsze od pokoju i gorsze od wojny.

 Nie odezwała się ani razu. Nie znam przyczyny. Być może oboje boimy się odezwać. Być może żadne z nas nie chce usłyszeć, że druga osoba nie chce rozmawiać. A może każde z nas jest zbyt dumne i nie chce wyjść na tego, który desperacko szuka kontaktu. Może po prostu jej nie zależy? Tak to już bywa. Mija tydzień bez kontaktu, potem miesiąc i nagle przerwa robi się tak długa, że głupio jest chwycić za słuchawkę. A więc nie dzwonię.

 Żyjemy w świecie, gdzie kłamstwo przemija na prawdę, a prawda na kłamstwo, gdzie zło jest premiowane, a dobro karane. Mówi się o miłości, a nienawidzi. Promuje się wojnę, a pokoju się boi.

 Gdy język zawodzi, niech świadczą o tobie twe czyny.

 Życie cywilizacji było dla mnie jak sen, z którego na próżno starałem, się przebudzić.

 Nie mogę pojąć ludzi, którzy potrafią
z dnia na dzień zapomnieć o kimś,
kto dawał im radość każdego dnia.

 Trudno wypuścić z ręki coś czego człowiek się kurczowo trzymał. Nawet kiedy to coś jest najeżone cierniami. Może zwłaszcza wtedy.

 Wichry są w mojej garści; ode mnie zależy pęd nawałnic.

 Człowiek nie może żyć bez nieustannej ufności w coś niezniszczalnego.

 Dzieci do nas strzelają, więc my strzelamy do dzieci.

 Strach, strach, strach! Życie to dyktatura obezwładniającego strachu, cień gilotyny.